کاش بر ساحل رودی خاموش ، عطر مرموز گیاهی بودم

چون بر‌آنجا گذرت می‌افتاد ، به سروپای تو لب می‌سودم

کاش چون نای شبان می‌خواندم ، به نوای دل دیوانه تو

خفته بر هود مواج نسیم ، می‌گذشتم زدر خانه تو

کاش چون پرتو خورشید بهار ، سحر از پنجره می‌تابیدم

ازپس پرده لرزان حریر ، رنگ چشمان تورا می‌دیدم

کاش چون آیینه روشن می‌شد ، دلم از نقش تو و خنده تو

کاش چون برگ خزان ، رقص مرا

نیمه شب ماه تماشا می‌کرد

در دل باغچه خانه تو .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: